Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2007

προς ευχή

Ανάβω ένα κερί, για κάποιο

Το άναμμα ενός κεριού, μια χειρονομία, το ίχνος ενός ταξιδιού που ξεκινάει από μια

Αφιερώνεις ένα κερί και ανοίγει το πέρασμα σε

Η ματιά σου συνάντησε την φλόγα του την ώρα που η σκέψη σου ήταν

Το χέρι σου αρνείται να αποχωριστεί τη

Που είμαι όταν είμαι

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πώς πλησιάζουμε αλήθεια τον Θεό; Είναι η εκκλησία, το κερί ή η προσευχή; Ίσως ο χωροχρόνος να μην έχει τόση σημασία τελικά και το κτίσμα να είναι μια πρόφαση, παρ' όλα αυτά μπορεί η ιδέα της εκκλησίας ως κτίσμα "Σπίτι του Θεού" να προκαλεί δέος.. Το πνεύμα μας όμως δεν έχει ανάγκη από όρια και κτίσματα για να ανακαλύψει και να επικοινωνήσει με την ψυχή του, που εν τέλει είναι ο Θεός. Γιατί όπου κι αν είμαι κρατώ μέσα μου την ψυχή μου και τα όνειρά μου!

guess_where είπε...

Το άναμμα ενός κεριού, μια χειρονομία, το ίχνος ενός ταξιδιού που ξεκινάει ...

δεν είναι δηλώνει μόνο ένα ταξίδι αλλα καθορίζει και το εδώ σου...δηλωνει την παρουσία σου..